Το ανέσπερο φως της αναστάσεως και οι δυνάμεις του σκότους
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Οι
άγιες μέρες του Πάσχα βρίσκουν φέτος τον ελληνικό λαό, σε έναν κυκεώνα
προβλημάτων. Τσακισμένη οικονομικά και ισοπεδωμένη ηθικά απο τα ανηλεή
χαστούκια που τρώει εδώ και τρία χρόνια, η ελληνική κοινωνία, στην
αιματηρή προσπάθεια της δημοσιονομικής μας εξυγίανσης και της εθνικής
μας ανασυγκρότησης. Ευχή και ευγενής στόχος μας είναι, να μην έχε χάσει ο
μαρτυρικός λαός μας – που στην τρισχιλιάχρονη παρουσία του σημάδεψε
ανεξάλειπτα τον παγκόσμιο πολιτισμό – την ελπίδα για την προσωπική του
ανάσταση, αλλά και για την ανάταση της πατρίδας μας.Και δυστυχώς οι διαψεύσεις όλων των μάγων της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής οικονομίας, για δήθεν ανάκαμψη της οδυνηρά κλυδωνιζόμενης ευρωπαϊκής οικονομίας, έρχονται η μια μετά την άλλη, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια και ερείπια, μαζί με την ψυχική λεηλασία όλων των χωρών του νότου, που έχουν μπεί στο στόχαστρό της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Μέρες αναστάσιμες που είναι, μέρες ελπίδας και προσδοκίας, αναζητούμε μέσα μας απεγνωσμένα την Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης, στην οποία όλοι πιστέψαμε και οραματιστήκαμε και στη θέση της βρίσκουμε, φθηνά υποκατάστατα, ενός αχαλίνωτου και βάρβαρου φιλελευθερισμού, που επιβάλλει ο αλαζονικός παγγερμανισμός στην Ευρώπη, με όλα τα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά του δεκανίκια. Ενώ και θεσμοθετημένες δομές διακυβέρνησης των ευρωπαϊκών λαών, όλο και υποχωρούν και δίνουν την θέση τους, σε σκαιά απάνθρωπα διευθυντήρια.
Ο αδηφάγος και αχόρταγος φιλελευθερισμός, αντιστρατεύεται ευθέως και πολεμά λυσσαλέα, την προπτική μιας βιώσιμης οικονομίας των ευρωπαικών χωρών του Νότου, που στην πυρήνα της θα έχει, την βιώσιμη ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και προπαντός την κοινωνική δικαιοσύνη. Μέρα με την μέρα η κοινωνική πραγματικότητα για όλους τους λαούς ακόμα και για αυτούς τους οικονομικά ευμαρείς βόρειους – το «επιτυχημένο» πρότυπο των οποίων κατ΄επίφαση σαρκώνει η κραταιά Γερμανία – γίνεται όλο και πιο ζοφερή και ο τρόμος και η απόγνωση σε όλες τις γειτονιές του κόσμου εξαπλώνεται με αστρικές ταχύτητες.
Ο δράκος της ανεργίας καλπάζει απερίσταλτος και θερίζει τους οικονομικά αδυνάτους και τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες, αφήνοντας στο διάβα του, συντρίμμια και κοινωνικά ερείπια. Ηδη η Ελλάδα κατέχει την πρωτιά στην ανεργία στην ευρωπαϊκή οικογένεια με 30% ανεργία του οικονομικά ενεργά πληθυσμού και 1.500.000 ανέργους, να οδηγούνται στην κυματώδη θάλασσα της απελπισίας. Κοινωνική αποδόμηση, περιθωριοποίηση, δάκρυα και πόνος, είναι τα θανατηφόρα αποτελέσματα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, που κατά πως φαίνεται τελειωμό δεν έχει, σε μια κούρσα θάνάτου, στην οποία εκόντες, άκοντες όλοι οι Έλληνες εισήλθαμε !!!
Η ηθική προσμονή ωστόσο και η μεγάλη ελπίδα του αναστάσιμου μηνύματος που όλοι μας αναμένουμε, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα ανασυγκρότησης και πελώρια κινητήριος δύναμη, για να αλλάξουμε ο καθένας απο μόνος του και όλοι μαζί, την ζοφερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει και να πασχίσουμε με ψυχική θέρμη και πάθος, για έναν κόσμο πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο. Τα μισάνθρωπα και αδιόρατα πλοκάμια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής διακυβέρνησης του κόσμου, έχουν μπολιάσει τις ψυχές μας με μεγάλες δόσεις φόβου και ηθικής τρομοκρατίας – μηχανισμός που τα εξυπηρετεί στον κεντρικό στόχο της ψυχικής μας απονεύρωσης και επομένως της πολιτικής μας παραίτησης, απο κάθε προοπτική αντίστασης – συνεπώς η άρδευση ψυχικών αποθεμάτων, απο το ακένωτο σε ηθικες δυνάμεις μήνυμα της αναστάσεως, συνιστά μια ατίμητη ευκαιρία, για να ζωογονηθούμε ψυχικά και να αντιπαλαίψουμε την τραγική μας μοίρα.
Το ανέσπερο φως της αναστάσεως – νυν πάντα πεπλήρωται φωτός – έχει την δύναμη να εξαφανίσει κάθε σκοτάδι, που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν οι νέοι χρηματοπιστωτικοί επικυρίαρχοι του κόσμου. Το θείο μήνυμα της αναστάσεως, είναι η απερίσταλτη δύναμη της απελευθέρωσης απο τα πάθη μας. Απο κάθε μορφής τρομοκρατία και ηθική μας δουλεία. Η ανάσταση του κυρίου συνιστά το ηθικά ευγενέστέρο καιν ιστορικά δυναμικότερο γεγονός της ανρθώπινης ιστορίας. «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις ημών» (Κορινθ. Α΄17). Δικαιούμαστε και έχουμε την δυνατόητα, να σπάσουμε τα πολυποίκιλα δεσμά μας – ηθικά και οικονομικά – και να αναζητήσουμε την ηθική μας ευτυχία. Και η ανάσταση του Κυρίου μας δίνει την μοναδική αυτή ευκαιρία. Ο εμβριθής Πασκάλ μας δείχνει αυτόν τον δρόμο. «Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε έξω απο μας, ούτε μέσα μας. Είναι στο Θεό. Και έξω και μέσα μας».
Η προσδοκία λοιπόν της πασχάλιας χαράς, καταυγάζει και νοηματοδοτει τη ζωή μας. Και μας δίνει την δυνατότητα, να υπερνικήσουμε κάθε δύναμη του κακού και να κατισχύσει η αγάπη έναντι του μίσους στη ζωή μας. Ανέκαθεν άλλωστε στους δαδάλους της ιστορίας, όλα τα ψεύδη και τα σκότη, μετά την πρόσκαιρη τυραννία τους κατέρρευσαν. Και αυτή την αιώνια αλήθεια διατρανώνει και ο μέγας δάσκαλος της πολιτικής τέχνης Θουκυδίδης «μίσος μεν γαρ ουκ επι πολύ αντέχει» (Θουκυδίδης ΙΙ, 64,5). Αλλά και ο αδιάστατου επιστημονικού κύρους μέγας Αινστάιν, λέει διαχρονικά για τους τυράννους, επομένως και για την στυγνή και ανάλγητη τυραννία μας, απο τους χρηματωπιστωτικούς επικυρίαρχους του κόσμου, πως ο άνρθωπος που διαχειρίζεται τόσο την ζωή την δική του, όσο και των συνανθρώπων του, ως κάτι που δεν έχει αξία, τότε «δεν είναι απλά δυστυχής, αλλά και σχεδόν ανάξιος να ζει».
Αλλά και ο κορυφαίος Σκιαθώτης της Ορθόδοξης γραμματολογίας και της πεζογραφίας μας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει με την αξεπέραστη ηθογραφική του δύναμη :
«Ο μπάρμπα – Κίτσος, αφού ησπάσθη τρίς ή τετράκις την τσότραν, ήρχισε να ψάλλη το Χριστός Ανέστη, κατ΄ιδιάζοντα τρόπον ως εξής :
Κ΄στο – μπρε Κ΄στός ανέστη
Εκ νεκρών θανάτων,
Θάνατον μπατήσας,
κ΄έντοις-έντοις μνήμασι,
ζωήν παμμακάριστε !
Και όμως, μεθ΄όλην την ιδιορρυθμίαν ταύτην, ουδείς ποτέ έψαλλε ιερόν άσμα μετά πλείονος χριστιανικού αισθήματος και ενθουσιασμού, εξαιρουμένου ίσως του γνωστού εν Αθήναις γηραιού και σεβασμίου Κρητός, του ψάλλοντος το Άλαλα τα χείλη των ασεβών με την εξής προσθήκην : «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, οι κερατάδες ! την εικόνα σου την σεπτήν....». Αληθείς ορθόδοξοι Έλληνες!» (απο την «Εξοχική Λαμπρή».
Χρόνια Πολλά, αγαπημένοι μου συμπατριώτες. Το ανέσπερο φως της Αναστάσεως, να ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές μας απο την δίνη των ηθικά άγριων ημερών μας και να αποτελέσει εύνασμα προόδου και ηθικής ευημερίας. Ο άνθρωπος θα επικρατήσει !!!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr