Η τραγική δίνη της ανεργίας για τους άνω των 55 ετών
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Το τραγικό γεγονός στην Κομοτηνή με τον απεγνωσμένο 62-χρονο, πατέρα δυο παιδιών, επι ενιά μήνες άνεργο και απολυμένο χωρίς να λάβει την νόμιμη αποζημίωση απολύσεως, που πυροβόλησε κατά του πρώην εργοδότη του και κρατούσε επι ώρες δυο ομήρους, αναδεικνύει ανάγλυφα τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες έχει εισέλθει εδώ και καιρό η ελληνική κοινωνία. Το περιστατικό αυτό είδε το φως της δημοσιότητας, διότι εμπεριείχε στοιχεία που τεντώνουν τα ηθικά ανακλαστικά του λαού μας. Στην πραγματικότητα όμως είναι διάστικτη η ελληνική επικράτεια απο πλήθος δυστυχείς ανέργους, που βλέπουν το έδαφος να υποχωρεί κάτω απο τα πόδια τους και την επίσημο πολιτεία όχι μόνο, να μην μπορεί να τους παράσχει ένα στοιχειώδες δίχτυ κοινωνικής προστασίας, αλλά και να τους διασφαλίσει τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, όπως αυτό της αποζημίωσης κατά την απόλυση. Η ανεργία σήμερα έχει προσλάβει πελώριες διαστάσεις και απειλεί να διαρρήξει παντελώς τον κοινωνικό μας ιστό. Είναι και αυτή απόρροια της φοβερής ανεπάρκειας της μεταπολιτευτικής πολιτικής μας τάξης, που αντί με ένα εμπνευσμένο, οραματικό σχέδιο και εναρμονισμένο πρός τον κοινωνικό βηματισμό, να καταστήσει την εθνική μας οικονομία βιώσιμη και ανταγωνιστική στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, βουτηγμένη στην κομματική ιδιοτέλεια και στην ικανοποίηση εγωπαθών συνδρόμων, εγκατέλειψε τον τόπο και τον άφησε στην τραγική του μοίρα.Έτσι με την εμφάνιση στον ορίζοντα απο το 2008 των συμπτωμάτων κρίσης της παγκόσμιας οικονομίας, αναδείχθηκαν όλες οι παθογένειες και οι στρεβλώσεις της εθνικής μας οικονομίας, για να φτάσουμε στις μέρες μας στα πρόθυρα της δημοσιονομικής κατάρρευσης και της πτώχευσης. Πλήρης ένδεια οραμάτων και σχεδιασμών για τόν τόπο, απο μια πολιτική τάξη, που το μόνο που στόχευε ήταν ο παράνομος πλουτισμός, η εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων και η χωρίς κόπο και ιδρώτα κοινωνική αναρρίχηση. Αλλά ας γυρίσουμε στην ανεργία που θερίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία και οδηγεί στην κοινωνική περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό, πλήθος ελλήνων απο όλες τις ηλικίες. Σήμερα ο επίσημος δείκτης της ανεργίας είναι στο 21%. Στην πραγματικότητα έχει ξεφύγει απο το 30% !!! Οι νέοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα να εισέλθουν στην αγορά εργασίας. Οι μεγαλύτερης ηλικίας, αδυνατούν πλήρως όταν απολυθούν, να επαναπροσληφθούν. Είναι βέβαιο απο τα πραγματικά δεδομένα – και όχι με θεωρητικές αναλύσεις – ότι οι ηλικίας άνω των 55 ετών, όταν απολυθούν δεν μπορούν σχεδόν ποτέ να ξαναβρούν δουλειά και οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στον κοινωνικό αποκλεισμό. Το κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνω των 55 ετών άνεργοι είναι πελώριο. Διότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά και έχουν έτσι αναδεχθεί υποχρεώσεις, ώστε η αδυναμία ικανοποίησής τους, να τους οδηγεί ακόμη και στην αυτοκτονία. Ηδη τα πρώτα σημάδια τέτοιων τραγικών περιστατικών σκιάζουν ανεξάλειπτα την ελληνική κοινωνία που, παρακολουθεί αδύναμη με πόνο και συντριβή τα γεγονότα. Είναι βέβαιο ότι την προσεχή τριετία, με βάση τα «τροϊκανά δεδομένα» η κρίση θα επιταθεί και θα ισοπεδώσει στην κυριολεξία όλους τους εργαζόμενους. Επομένως επιβάλλεται έστω και την υστάτη τούτη στιγμή η πολιτεία να εστιάσει την προσοχή της στην ανεργία των μεγάλης ηλικίας ατόμων και να χτίσει για αυτούς, έστω ένα δίχτυ ελάχιστης κοινωνικής προστασίας. Γιατί τα παρεπόμενα απο την περιθωριοποίηση ανέργων άνω των 55 οικογενειαρχών, θα είναι κάτι παραπάνω απο τραγικά. Ολέθρια !!! Προτείνουμε έτσι αβίαστα για όλους τους ανέργους γυναίκες και άνδρες άνω των 55 ετών, που έχουν συμπληρώσει έως και 7.500 ένσημα να καταβάλλεται επίδομα. Στο ίδιο μήκος κύματος να υπάρχει κάλυψή τους απο το ταμείο ανεργίας, έως ότου συνταξιοδοτηθούν, εκτός και αν επαναπροσληφθούν, με την παράλληλη κάλυψή των ασφαλιστικών εισφορών τους στα ασφαλιστικά ταμεία και την ακόλουθη προφανώς ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη. Οι καταβολή των εισφορών τους θα γίνεται υπολογιζόμενη επι του βασικού ημερομισθίου για τους εργάτες ή επι του βασικού μισθού για τους υπαλλήλους. Με αυτό τον τρόπο έτσι όσοι συνάνθρωποί μας βρέθηκαν βορά της ανεργίας, στην κρίσιμη ηλικία των 55 ετών και άνω, θα μπορέσουν να ζήσουν με ένα «μίνιμουμ» αξιοπρέπειας, μέχρι να λάβουν την σύνταξή τους. Η στοιχειώδης μέριμνα της πολιτείας για μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων μας, που βρέθηκαν άνεργοι στα 55 τους χρόνια, εκτιμούμε ότι δεν αποτελεί καμία σπατάλη για το κράτος, έστω και αν βρίσκεται σήμερα σε οριακή δημοσιονομική κατάσταση. Διότι οι οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες που θα προκύψουν απο την εγκατάλειψη στη μοίρα τους, όσων απολύθηκαν στα 55 τους και έχουν συνάμα και οικογενεια, θα δημιουργήσουν στην ελληνική κοινωνία περιβάλλον αρχαίας τραγωδίας !!! και το κόστος που θα κληθεί να καταβάλλει η πολιτεία για την αντιμετώπιση των παράλληλων προβλημάτων που θα ανακύψουν, θα είναι πολλαπλώς μεγαλύτερο. Μια βραδυφλεγής βόμβα έχει ήδη ξεκινήσει να λειτουργεί στα θεμέλια της ελληνικής πολιτείας, με τις πρώτες αυτοκτονίες και τα τραγικά περιστατικά τύπου Κομοτηνής, να δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα με την απεχθή οσμή του θανάτου.Ας μην κλείσει τα μάτια γιατί θα κλαψουμε γοερά ... *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr