ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Γράφει
Ο ΠΑΝΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΠΑΝΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Διάχυτη είναι η αντίληψη σε όλους τους σκεπτόμενους πολιτικούς παράγοντες και αναλυτές της Ευρώπης, ότι η επαπειλούμενη ελληνική χρεοκοπία, δεν είναι τόσο θέμα οικονομικό, όσο πολιτικό, αφού άρρηκτα συνδέεται με την επιβίωση της Ευρωζώνης. Αυτό αποτελεί και ένα μεγάλο όπλο έστω και μέσα στην τραγωδία που διάγουμε, για την ελληνική κυβέρνηση, που πάραυτα παραμένει αναξιοποίητο. Και για τούτο βεβαίως μας περιγελά και ο έγκυρος διεθνής τύπος για την ενδοτικότητα και τη άνευ προηγουμένου πολιτική μας δουλοπρέπεια, που προσβάλει ευθέως το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ενδεικτικό είναι εδώ τα καυστικό σχόλιο του «Guardian» «Ρίχνοντας μια ματιά στα βασικά μέτρα που πέρασαν χθές είναι σα να διαβάζει κανείς μια λίστα επιθυμιών που συνέ-ταξαν οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον φτάνοντας στο Μπουένος Άυρες». Έχουμε δυστυχώς προσεγγίσει το σημείο μηδέν, όπου οι πανίσχυροι νόμοι της αγοράς, υποκαθιστούν ωμά τη δημοκρατία. Οι ακτιβιστές κατήγγελαν πρόσφατα ότι τα ημερομίσθια τείνουν να φθάσουν στο τραγικό επίπεδο του Πεκίνου, αλλά και αυτά θεωρούνται πια ακριβά, αφού οι επενδυτές σπεύ-δουν στο Βιετνάμ, όπου εκεί είναι ακόμα φθηνότερα … Όμως την οξύτητα και τα βίαια κατάγ-ματα που επιφέρει στα λαϊκά εισοδήματα το μόλις χθές ψηφισθέν Μεσοπρόθεσμο, στηλιτεύ-ουν και οι «Financial Times» γράφοντας με νόημα «Πολιτική πρόκληση και ανήθικος οικο-νομικός βανδαλισμός (…) δύσκολο να δικαιολογηθεί, οικονομικά, πολιτικά και ηθικά». Ενώ και ο άδικος τις περισσότερες φορές έναντι της Ελλάδος «Spiegel», έστω και καθυστερη-μένα σχολίασε «μια πολιτική λιτότητας ελληνικού τύπου, θα ήταν για τους Γερμανούς κόλα-ση» . Αλλά και έντιμοι επαΐοντες περί τα διεθνή οικονομικά όπως ο Gustav Horn δίνουν τον τόνο της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Σημειώνει ο Horn «αν αφαι-ρούσε κανείς από μια οικονομία τόσα χρήματα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, θα σκότωνε τα πάντα». Συνεπώς η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σήμερα σαν πειραματόζωο των διε-θνών κερδοσκοπικών κεφαλαίων, όπου και την βρίσκουν σαν ιδανικό πεδίο εφαρμογής των «πολιτικών» τους .Πολιτικές τις οποίες επικουρούν με το αζημίωτο βέβαια οι χυδαίοι και ανή-θικοι οίκοι αξιολόγησης. Δυστυχώς η ΕΕ και η Ευρωζώνη κατά περίεργο τρόπο, δεν έχουν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ακόμη τον βδελυρό ρόλο τους. Και αντί να δημιουργήσουν στους κόλπους της Ένωσης έναν αδιάβλητο και αμερόληπτο οίκο αξιολόγησης, που θα κάνει έντιμα την αντίστοιχη εργασία, τους έχουν αφήσει ασύδοτους να ναρκοθετούν με προκλητική ιδιοτέ-λεια την ευρωπαϊκή οικονομία και να μετατρέπουν την ζωή των λαών σε κόλαση αληθινή. Κά-πως καθυστερημένα, η καγκελάριος Μέρκελ συνειδητοποίησε το βρώμικο ρόλο τους στο τα-ραγμένο τοπίο της παγκόσμιας οικονομίας και αξίωσε να έχουν και τα όργανα της Ευρω-παϊκής Ένωσης κρίση και άποψη για τα τεκταινόμενα. Δοθέντος ότι προηγήθηκε και η οργίλη αντίδραση της Ιταλικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς προς τους οίκους αξιολόγησης S&P και Moo’dys, που απείλησαν να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας. Ελπίδα στο όλο ζοφερό τοπίο η απόφαση της ΕΕ να αποδεσμεύσει πόρους από τα μη απορροφηθέ-ντα κεφάλαια του ΕΣΠΑ, που ισοδυναμούν με το 7% του ΑΕΠ, παρακάμπτοντας την απαιτού-μενη από την Ελλάδα συγχρηματοδότηση. Πάραυτα δεν έχουν εκδηλωθεί πρωτοβουλίες από την κυβέρνηση αξιοποίησής τους. Όμως είναι αλήθεια, όπως ο μεγάλος οικονομολόγος Τζών Μέυναρντ Κέυνς απέδειξε, πως σε περιόδους οικονομικής ύφεσης προτεραιότητα του κρά-τους είναι να ανοίξει την στρόφιγγα παροχής χρήματος προς τα λαϊκά στρώματα, τα οποία είναι αυτά που θα τονώσουν την κατανάλωση και όχι βεβαίως προς τους πλουσίους, που τα αποταμιεύουν. Να προβεί ακόμα σε δημόσιες επενδύσεις που θα επανεκκινήσουν τον κύκλο της οικονομίας πάλι. Είναι μαθηματικώς αποδεδειγμένο ότι η λιτότητα, δεν σταθεροποιεί την οικονομία. Για τούτο και το πρώτο μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς. Και για τον ίδιο λόγο μετά το μνημόνιο ενώ το χρέος αυξάνεται αλματωδώς, το έλλειμμα δεν μειώνεται. Και ήταν πάλι ο μεγάλος Κέυνς μετά το παγκόσμιο κράχ του ΄29 που κατέρριψε μερικά από τα θέσφατα της παγκόσμιας μέχρι τότε οικονομικής σκέψης, όπως ότι η πτώση των επιτοκίων και η ακόλουθη μείωση των μισθών, εξωθούν τους επιχειρηματίες σε επενδύσεις. Στην πραγματικότητα οι επιχειρηματίες επενδύουν εκεί όπου έχουν βάσιμες προσδοκίες ότι θα μπορούν να πωλη-θούν-θα έχουν ζήτηση τα προϊόντα τους και μετά σταθμίζουν τα όποια κόστη στην παραγωγή. Συνεπώς το κράτος θα πρέπει κατά αδήριτο τρόπο σήμερα να τονώσει οικονομικά τα λαϊκά στρώματα. Αυτά είναι που θα αγοράσουν, θα ανεβάσουν την κατανάλωση και θα ξαναδώ-σουν ζωή στον κύκλο της οικονομίας.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
